Konuşmasına “I. Dünya Savaşı’nın 100. yılını ve bütün savaş göçmenlerini anarak başlayan Bayrak, şiddetin ve onun tezahürlerinden biri olan savaşın insanın, toplumların kaderi olmadığını vurguladı: “Bugün burada “şiddet”in kaçınılmaz olmadığını, şiddetsiz de yaşanabileceğini, şiddetin diline hapsolmayan bir hayatın mümkün olduğunu göstermeye çalışacağım. Tezlerimi de çeşitli bilgilerle temellendirmeye gayret edeceğim.” Diyerek başlayan Bayrak; “Şiddetin, diğer canlı türlerinde görülmediğini, insana özgü kültürel bir olgu olduğunu, sıklıkla “insan doğası”nın ve “kütür”ün şiddeti temellendirmek amacıyla kullanıldığını, oysa şiddetsiz yaşayan insan toplulukları olduğunu” ifade etti.

Söyleşide; “Şiddet, çaresizliğin tezahürüdür.” “Şiddet, iktidar ile eşitsizliğin birleşmesinde daha sık görülür.” “Şiddet, şiddeti uygulayanın onurunu zedeler.”yargıları, öğrencilerce en çok tartışılan tezler oldu.

Bayrak, söyleşisini, “Şiddet, öfkeyle zehirlenmiş ruhun afyonudur. Şiddet, kaçınılmaz mıdır? Tarafları karşı karşıya getiren sorun her ne olursa olsun insan şiddetten kaçınabilir. Şiddet, sorunları çözümlemediği gibi daha da derinleştirir; çünkü direkt onur ile ilişkilendirilir; bu, öfkeye, kine dönüşür ve ruhun kirlenmesine neden olur. Ruh, arınmak için şiddete ihtiyaç duyar. Ve öfkeyle zehirlenmiş ruhun afyonu şiddettir.” sözleriyle bitirdi.