Dünyanın yeryüzünün en yüksek yerine, kimsenin bana ulaşamayacağı bir yere çıkmak ve gitmek istiyorum.
Benim ülkemde ki Kürtlere Türklere Araplara Süryanilere Alevilere bir kesime ya da bir ülkeye değil; bütün dünyaya, bütün insanlığa seslenmek haykırmak istiyorum.
İçimde biriken her şeye sitem etmek istiyorum.
Belki de fazlasıyla sitem etmeliyim. Elime herhangi bir şeyler almadan ne megafonu ne de mikrofonu. Bağırmak haykırmak istiyorum. Boğazımın parçalanmasını istiyorum. Ses tellerimi sonuna kadar zorlamak ve kullanmak istiyorum. Acımasız hırsların kurbanları olan çocuklar için, ölen çocuklar için, öldürülen çocuklar için, katledilen çocuklar için belki bu kadar büyük bir seslenişte sesimi kaybederim.
Belki öldürülürüm, belki yakalanırım, belki bedenim parçalanır ama ben asla vazgeçmem. Ben bu seslenişi yapmak ve her daim yapmak istiyorum.
Belki öldürülürüm, belki yakalanırım, belki bedenim parçalanır ama ben asla vazgeçmem. Ben bu seslenişi yapmak ve her daim yapmak istiyorum.
Eğer ki acımasız hırsların kurbanları olan çocukların kurtuluşu olacaksa, eğer ki söylediklerim, haykıracaklarım, sitem ettiklerim o acımasız katillerde bir değişikliğe sebep olacaksa, eğer çocuklar katledilmez ise, öldürülmezse ses tellerimi, bütün bedenimi kaybetmeye razıyım ve de kendimi feda etmeye hazırım.
Yeter Artık! Çocukları katledenler, çocukları öldürenler siz acımasızlar Yeter Artık! demek istiyorum.
Çocuk katliamlarına, çocuk ölümlerine yeter!
Çocukların katledilmelerine yeter!
Savaşlara yeter!
Adaletsizliklere, haksızlıklara, çocukların ölümlerine, katliamlarına, eşitsizliklere Yeter Artık!
Yetmez mi acımasız hırslarınız yüzünden kurban edilen, öldürülen, katledilen çocuklar!
Yetmedi mi milyonlarca çocuğun çektiği acılar?
Az mı geldi yüreklerden sökülüp alınan çocuklar, yüreklerden dökülen yaşlar?
Haykırmak, bağırmak, sitem etmek istiyorum acımasız çocuk katillerine!
Sesimi duyurmak, öfkemi kusmak istiyorum o vicdansızlara!
Yarınlarımız öldürülmesinler, katledilmesinler, cinayetlere kurban gitmesinler istiyorum.
Savaşlar olur çocuklar katledilir, öldürülür, yok edilirler. O gencecik fidanlarımız yarınlarımız ilk yemişlerini veremeden köklerinden kaldırılıp paçavralar gibi atılırlar. O tertemiz yüreklerin ilk düşünce tohumları atılmadan üstlerine basılıp çiğnenmektedirler.
Yeryüzü ve bütün dünya haddinden fazla kirlidir. Bırakın o tertemiz yürekler, geleceğimiz, yarınlarımız olan çocuklar tertemiz yaşasın. Acımasız hırsların kurbanları olmasınlar. Tek kafa, tek tip düşünen akıllara zarar zihniyetlerin çığ gibi yayıldığı bu zaman da çocuklarımızı kurutmalarına, öldürülmelerine, ellerimizden alınmalarına izin vermemeliyiz.
Sevgi varken, tertemiz duygular meydanda varken, çocukların kanlarıyla bedellendirilmiş, acımasız hırsların kurbanları çocuklarımız olmasın.
Bırakın da çocuklarımız gülmeyi, eğlenmeyi, yaşamayı bilsinler. Eğlensinler, görsünler. Sizin o kirli oyun ve bakışlarınıza rağmen, mutluluğu teneffüs edebilsinler.
Tezgahladığınız o kirli oyunlarınızla, egolarınızlabüyüttüğünüz emellerin köprüleriyle, acımasız hırslarınızın kurbanları çocuklar olmasın!
Kan pıhtılarından yaratılmış olsa da çocuklar, onlara hiç yakışmayan ve onlara verilecek olan en büyük ödül “kan, cinayet, katliam, ölüm” olmamalıdır.
“Mehmet KIZILKAYA” 15/ 01 /2015