Kalbim en derin yerinden kırık bugün. Kaygının korkunun olmadığı bir yürek merkezine yolculuğa çıktım. Gemim belki de pusulasız belki de yelkeni yırtılmış misali avuntusu olmayan zamanda belki de tutunamıyor.
Adı konmamış bir hayat hikâyesi bu hangi yana dönsem bir oka dar hain maskeli yüzler. Hain bir yalnızlık varsa eğer anlaşılan yaşam bir yerlerde donmuş ve binlerce sözcüğün anlamı bozulmuş. Karanlık resmen avuçlarıma tünedi durdu bir baykuş misali. Kokusu tanıdık rengi soluk mazi geliverdi hayat aynama. Aramızda hayatla bir tek hüzün kaldı. Ayırt edemedim içimde ki bu gelgitler bulutlarım hiç eksik olmadı üzerimden. Rüzgârlarım bir ses gibi kaldı yani senin anlayacağın vaatler serseri çaresizliğim yankısı ile birleşmiş baharım solmuş ateşim kor aşklarım ise adsız kalmış. Zemheri soğuklarında olmayan sevgim sönük. Ruhum duvarda boş çerçevede asılı. Sadece hayatım değil tüm güzelliklerim sararıp solmuş dengesiz zamanda yüreğimin çığlığı adeta durmuş.