banner113

İYİ Kİ GELDİN

Kal demeliydim benim için giriştiğin onca çaba adına. Kal demeliydim bakışlarının kalbimde eridiğini gördüğüm zamanlardaki o eşsiz mutluluğum adına. Diyemedim oysaki. Gidenden tam da ümidimi kesmişken, bir gün ansızın çıkıp gelebilme ihtimalini düşünemedim.
Sevgili, ben hep kaçışlara kurban edildim. Bırakıp gitmelere maruz kalan bir aşık ilan edildim. Nereden bilecektim ki, kavuşmanın tüm ihtimallerini kafamda bitirmiş ve terk edilmeye alışmış bir zamanda bana döneceğini.   
 Önceleri içten içe bir suçlayış…
 Daha sonra ayrılığı tüm varlığımla kabulleniş…
En son geri dönüşünle bir bocalayış… 
Ya umut yüklediğim, kalplerini ümitvar ettiğim aşklarım, onların sonu ne olacaktı bilemiyorum. İnan ki, şuan bunalıyorum.
Ben, çok eski zamanlarda kalmış aşka dair yıllarımı unutmuşçasına demir attım yalnızlığa. Ansızın gelişleri, pişmanlıkları, hiç hesaba katmamıştım. Katmalıydım oysa ki.
Biliyordum her gidişin bir gün ansızın dönüşünün olacağını. Biliyordum her yalvarışın bir affedişi doğuracağını. Bu gerçeği bir tek yüreğime itiraf edemiyordum sevgili.
Sahi, seni benden ne soğuttu da arkanı bile dönmeden öylece gittin? Kendini vurduğun kıyıların aşk değil de aldanış olduğunu ne zaman anladın?
Belki bir müddet oyalandın ya da öyle istedin. Belki de kıyılarına vurduğun gemilerini kurtaracak birer kurtarıcı gözüyle baktın o yabancı insanlara. Üstelik aşkın gerçek limanına, yani bana döneceğin yok iken aklında.
Tam da seni silmişken hayatımdan çıkıp geldin ya. Olsun be sevgili. Ben yine de kabullenirim seni. Yine de hiçbir şey olmamış gibi bakarım yüzüne. Ki her şey aşk için değil mi zaten. Aşk varsa, her zerresinde ben varım daima.
 
                                          İyi ki geldin sevgili.

YORUM EKLE