Oysa bizim istediğimiz kalıcı bir şekilde silahların susmasıdır. Ateşkes ile bu sorun çözülmez. 1984'ten beri birkaç kere tek taraflı veya karşılıklı olarak ateşkes oldu.
Bu Ateşkes bizim için her zaman bir umut oldu .
Ama her ateşkesten sonra yine silahlar devreye girdi.
Biz artık silah sesi duymak istemiyoruz . Geçici ateşkes istemiyoruz.
En son iki buçuk yıl önce yine Ateşkes sağlandı ama bugün malesef her gün insanlar ölüyor .
Haber bültenlerinde güzel bir haber alamaz olduk .
Bugün 1 Eylüldür. 1 Eylül Dünya Barış günü değil 'Türk - Kürt' barış günü olsun.
Kalıcı bir ateşkes veya anlaşma günümüz olsun.
Birbirimizi suçlamayı bırakalım artık.
Barış'a Savaş'ın en şiddetli olduğu dönemde ihtiyaç duyulur .
Oysa savaşın en şiddetlisi diye bir şey yok.
Savaş her türlüsü her zaman kötüdür.
Savaş kelimesini yerin dibine gömelim.
Devlet veya PKK kim adım atacaksa atsın artık. Barış istemek, kalıcı bir barışı istemek , silahları susturmak büyüklüktür.
Bu büyüklüğü kim yapacak bilmiyorum ama bu halk artık savaş istemiyor .
30 yıldır silahlar konuştu. Kaynaklara göre 30 binin üstünde gencecik insan öldürüldü.Buna kimsenin hakkı yok. Hiçkimse öldürülmeyi hak etmiyor .
Dini, dili veya ırkı ne olursa olsun herkesin Eşit bir şekilde yaşama hakkı var.
Evet iki buçuk yıl önce oluşan Barış ortamını kim bozdu ?
Savaşı karşı taraf başlattı veya ben başlatmadım demenin hiç kimseye faydası yok.
Karşılıklı birbirimizi suçlayacağımıza karşılıklı adımlar atıp silahları cehennemin dibine gömelim.
Kimin Barış ortamını bozduğu veya Savaş'ı başlattığı hiç önemli değil,
Önemli olan kimin bitireceğidir.
Birbirimizi suçlamanın hiçbir anlamı yoktur .
Evet başta da söylediğim gibi geçici bir Ateşkes anlamsızdır artık.
Anlamlı olan tek bir şey var oda geçici değil 'KALICI BİR ATEŞKES'i ortaya koymaktır.
Yüreğinize sağlık...